Hab membeli-belah

Zon komersial lebih besar boleh didapati di bandar-bandar, lebih secara rasmi dikenali sebagai Daerah Pusat Perniagaan, tetapi lebih biasa dipanggil "pusat bandar" atau downtown di Amerika Syarikat, atau di bandar Arab, souk. Hab membeli-belah, atau pusat membeli-belah, adalah koleksi kedai; iaitu perkumpulan beberapa perniagaan.

Contoh biasa termasuk pusat membeli-belah, pekan, pasar lambak dan bazar.

Satu hab atau pusat membeli-belah, adalah koleksi runcit, hiburan dan perkhidmatan kedai direka untuk menyediakan produk dan perkhidmatan kepada kawasan sekitarnya. Secara tradisinya, hab membeli-belah dipanggil bazar atau pasar yang secara amnya pelbagai jenis gerai berbaris di jalan-jalan menjual pelbagai jenis barangan.[10] Pusat membeli-belah moden kini berbeza daripada yang dahulu, kedai-kedai biasanya dalam bangunan individu atau dimampatkan ke dalam satu struktur besar (medan persiaran).[11] Pusat membeli-belah moden pertama adalah Country Club Plaza di Kansas City yang dibuka pada tahun 1922, dari sana pusat membeli-belah tertutup yang pertama telah direka oleh Victor Gruen dan dibuka pada tahun 1956 sebagai Southdale Centre di Edina, Minnesota, pinggir bandar Minneapolis. Pusat membeli-belah memuncak di Amerika pada 1980-an-1990-an apabila banyak pusat yang lebih besar (lebih daripada 37,000 meter persegi) telah dibina, menarik pengguna dari dalam lingkungan 32 km dengan kedai-kedai mewah mereka.[12] Terdapat beberapa jenis pusat membeli-belah di seluruh dunia, Pusat membeli-belah serantau besar adalah pusat membeli-yang sangat besar yang mengandungi sekurang-kurangnya lima kedai serbaneka dan 300 kedai, pusat membeli-belah ini boleh menarik bagi lingkungan yang luas (sehingga 160 km). Pusat membeli-belah serantau boleh mengandungi sekurang-kurangnya dua gedung serbaneka atau "toko besar".[13] Pusat membeli-belah yang lebih kecil sering dipanggil pusat jalur terbuka atau kedai beli-belah dan biasanya dilampirkan kepada kedai runcit atau pasar raya. Pusat membeli-belah yang lebih kecil kurang cenderung untuk memasukkan ciri yang sama pusat membeli-belah yang besar seperti legar tertutup, tetapi mula berubah untuk menjadi tertutup untuk mematuhi semua cuaca dan keutamaan pelanggan.[12]

Kedai

Kedai dibahagikan kepada beberapa kategori kedai yang menjual set barangan atau perkhidmatan terpilih. Biasanya mereka berperingkat mengikut demografi sasaran berdasarkan pendapatan boleh dibelanjakan pembeli. Mereka boleh berperingkat dari murah ke mahal.

Beberapa kedai-kedai menjual barangan terpakai. Selalunya orang ramai juga boleh menjual barang-barang ke kedai-kedai itu. Dalam kes lain, terutamanya dalam kes sebuah kedai bukan berasaskan keuntungan, orang ramai menderma barang-barang ke kedai-kedai ini, yang dikenali sebagai kedai jimat di Amerika Syarikat, kedai amal di United Kingdom, atau kedai op di Australia dan New Zealand. Dalam kedai derma barangan boleh diambil secara percuma. Di kedai-kedai antik, orang ramai boleh mencari barang-barang yang lebih lama dan sukar untuk dicari. Kadang-kadang orang muflis dan meminjam wang dari kedai pajak gadai menggunakan nilai sebuah benda sebagai cagaran. Pelajar-pelajar kolej pula diketahui menjual semula buku melalui kedai buku kolej. Barangan lama terpakai sering diedarkan melalui kedai lebihan.

Pelbagai jenis kedai-kedai runcit yang mengkhususkan diri dalam penjualan barangan yang berkaitan dengan tema termasuk kedai buku, butik, kedai gula-gulas, kedai minuman keras, kedai hadiah, kedai perkakasan, kedai hobi, kedai haiwan peliharaan, farmasi, kedai barangan seks dan pasar raya.

kedai-kedai lain seperti kedai kotak besar, pasar raya besar, kedai mudah beli, kedai serbaneka, kedai umum, kedai seringgit menjual pelbagai produk yang lebih luas tidak mendatar yang berkaitan antara satu sama lain.

Beli-belah dari rumah

Sistem penghantaran mel ke rumah dan teknologi moden (seperti televisyen, telefon, dan Internet), dalam kombinasi dengan perdagangan elektronik, membolehkan pengguna untuk membeli-belah dari rumah. Terdapat tiga jenis utama membeli-belah rumah: pos atau pesanan telefon dari katalog; pesanan telefon sebagai tindak balas kepada iklan di media cetak dan elektronik (seperti majalah berkala, TV dan radio); dan membeli-belah dalam talian. Membeli-belah dalam talian telah sepenuhnya menakrifkan semula cara orang membuat keputusan mereka untuk membeli; Internet menyediakan akses kepada banyak maklumat mengenai produk tertentu, yang boleh dilihat, dinilai, dan perbandingan berharga bila-bila masa. Membeli-belah dalam talian membolehkan pembeli untuk menjimatkan masa dan perbelanjaan, yang akan habis dibelanjakan dalam perjalanan ke kedai atau pusat membeli-belah.

Beli-belah kejiranan

Kedai serbaneka adalah biasa di Amerika Utara, dan sering dipanggil "bodegas" dalam komuniti berbahasa Sepanyol atau "dépanneur" dalam komuniti berbahasa Perancis. Kadang-kadang penjaja dan trak ais krim melalui kawasan-kawasan perumahan menawarkan barangan dan perkhidmatan. Juga, jualan garaj adalah satu bentuk biasa jualan semula barangan terpakai.

Kawasan membeli-belah dan peruncit kejiranan memberi nilai kepada masyarakat dengan menyediakan pelbagai perkhidmatan sosial dan komuniti (seperti perpustakaan), dan tempat sosial untuk bertemu. Peruncitan kejiranan berbeza daripada lain-lain jenis peruncit seperti peruncit destinasi kerana perbezaan dalam produk dan perkhidmatan yang ditawarkan, lokasi dan populariti.[14] Peruncit kejiranan termasuk kedai-kedai seperti; kedai makanan/kedai stesen, produk tenusu, farmasi, cucian kering, pendandan rambut/penggunting rambut, kedai botol, Kafe dan kedai bawa balik. Peruncit destinasi termasuk kedai-kedai seperti; [[kedai hadiah, kedai antik, perapi haiwan, pengukir, salon tatu, kedai basikal, klinik dispensari herba, galeri seni dan perangka. Peruncit kejiranan menjual barangan dan perkhidmatan yang perlu bagi kawasan perumahan mereka. Boleh terdapat banyak kumpulan peruncit kejiranan di kawasan yang berbeza daripada satu kawasan atau bandar, tetapi peruncit destinasi sering sebahagian daripada pusat membeli-belah di mana bilangan pengguna adalah lebih tinggi daripada ruang runcit kejiranan. Peruncit destinasi menjadi lebih ketara apabila mereka boleh menyediakan kepada masyarakat lebih daripada keperluan biasa, mereka menawarkan pengalaman dan skop barangan dan perkhidmatan yang lebih luas.

Beli-belah parti

Rancangan parti adalah satu kaedah pemasaran produk dengan menganjurkan acara sosial, menggunakan acara itu untuk memaparkan dan menunjukkan produk atau barangan kepada orang-orang yang dihimpunkan, dan kemudian mengambil pesanan untuk produk sebelum akhir perhimpunan.